Kair i okolice – Główne atrakcje
• Muzeum Egipskie – W momencie otwarcia, na początku XX w., placówka należała do najnowocześniejszych muzeów świata. Pomysł jej założenia narodził się w 1835 r., kiedy kedyw Mohammed Ali za radą archeologa Augusta Mariettea postanowił skończyć z bezkarnym grabieniem zabytków. Dziś gromadzi przeszło 120 tys. eksponatów, w tym mumie faraonów i najwspanialszą egipską biżuterię.
• Wielkie Piramidy – Gdy Napoleon zobaczył piramidy powiedział: „Ze szczytu tych budowli patrzy na was czterdzieści wieków”. Ów cud starożytnego i współczesnego świata jest datowany na czasy panowania Chufu, zwanego z grecka Cheopsem, Chafre oraz Menkaure.
• Sakkara Północna – Tu właśnie znajduje się najstarsza i najważniejsza historycznie część nekropoli Memfis. Grzebano na niej zmarłych nieprzerwanie od czasów pierwszych dynastii do niemal końca antyku. W okresie Nowego Państwa w Sakkarze było cmentarzysko świętych zwierząt, rozrosłe zwłaszcza w czasach ptolemejskich, kiedy kult zwierząt przeżywał renesans.
Kair
Egipska stolica, Kair (Cairo, arab. Al-Kahira, Misr el-Qahira), zwie się popularnie Misr el-Qahira, bo stanowi niemal cały Egipt – po arabsku el-Misr. Nie wiadomo, ile właściwie liczy mieszkańców, bo bardzo dynamicznie się rozrasta (przypuszcza się, że mieszka tu ok. 20 mln osób, a kolejne 5 min dojeżdża codziennie do pracy). Wokół miasta powstają kolejne suburbia, gdzie przyjeżdżają w poszukiwaniu zajęcia mieszkańcy wsi: wystarczy jeden członek rodziny mający pracę i mieszkanie, by sprowadziło się do niego pół spokrewnionej wioski.
Największe miasto Afryki to jednocześnie centrum polityczne i kulturalne świata arabskiego oraz ośrodek turystyczny o międzynarodowym znaczeniu.
To również „brama na Wschód”, punkt zetknięcia się chrześcijaństwa i islamu, cywilizacji Zachodu i cywilizacji muzułmańskiej. Miasto leży w większej części na prawym brzegu Nilu, ok. 20 km na południe od miejsca, gdzie rzeka dzieli się na dwa ramiona: Rosettę i Damiettę.
Od wschodniej strony otaczają je wzgórza Moqattam, za którymi jest Pustynia Wschodnia. Od południa przylegają dzielnice Stary Kair oraz przedmieście Maadi. W ostatnich latach stolica rozrasta się coraz bardziej na zachód, anektując odrębne niegdyś dystrykty, jak Giza i Doqqi, i dalej w kierunku Pustyni Libijskiej (Zachodniej), aż za piramidy.
Dokładne poznanie Kairu to zamiar właściwie nie do zrealizowania, gdyż miasto nie jest jednym organizmem i łączy w sobie tyle różnych i odmiennych ośrodków, że samo zidentyfikowanie ich jest bardzo czasochłonne.
Większość turystów odwiedza zazwyczaj jedynie zeuropeizowane centrum Kairu, gdzie wznoszą się budowle z przełomu XIX i XX w, chodnikami suną tłumy ludzi, a ulicami przeciska się wąż samochodów na zmianę z osiołkami.
Tu najczęściej można spotkać urzędników w garniturach, a nawet kobiety bez tradycyjnych chust przykrywających włosy.
Midan el-Tahrir i okolice
Centrum tego obszaru stanowi Midan Tahrir (plac Wolności), główny węzeł komunikacyjny miasta, przy którym ma siedzibę Muzeum Egipskie (zob. dalej). Do XIX w. była to błotnista równina, zalewana wodami Nilu aż do czasów kedywa Ismaila, pragnącego stworzyć Paryż nad Nilem. Władca wystawił w centrum nowej dzielnicy pałac zwany Qasr al-Aini, Qasr al-Nil (Zamek Nilowy), a wytyczony przed nim plac nazwano Midan al-Ismaileyya. W czasach brytyjskich znajdowało się tu dowództwo armii okupacyjnej, która w 1947 r. opuściła tak zniszczone przez żołnierzy budynki, że niemal od razu je rozebrano. W 1954 r. plac otrzymał obecną nazwę. Dokoła placu stoją charakterystyczne budowle. Remontowany wieżowiec Nile Hilton wyrasta na południe od Muzeum Egipskiego, w miejscu dawnego Qasr al-Nil. To pierwszy (1959) z serii nowoczesnych hoteli wzniesionych w Kairze. Tuż za nim widać siedzibę sekretariatu Ligi Arabskiej, jasnobrązowy budynek z lat 60. XX w. projektu egipskiego architekta Mahmouda Riada. Dalej stoi nowy Helnan Shepard Hotel, za którym jest wjazd na most Tahrir, oraz budynek Ministerstwa Spraw Zagranicznych w dawnym pałacu siostry kedywa Abbasa I Ielmi. Stąd niedaleko do meczetu Omara Makrama, gdzie zazwyczaj odbywają się uroczystości pogrzebowe ważnych osób. Szajch Omar Makram był przywódcą narodowym w czasie najazdu napoleońskiego na Egipt (XVIII w.); od 2003 r. na placu stoi jego pomnik. Południową pierzeję placu zajmuje ponury gmach, Mugamma, siedziba Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Zdrowia i Edukacji oraz gubernatora miasta. Obok widać kampus Uniwersytetu Amerykańskiego w Kairze (budowla w stylu islamskim, najpierw rezydencja arystokraty egipskiego, potem fabryka papierosów), jednej z najważniejszych i najbardziej płodnych instytucji badających dzieje i sztukę Egiptu. Studiują tu najzamożniejsi Egipcjanie, a na wykłady przyjeżdżają amerykańscy i europejscy stypendyści.