Okolice Suku Khan el-Khalili
Khan el-Khalili jest handlowym sercem Kairu, gdzie obowiązkowo trafiają wszyscy turyści. Zazwyczaj przyjeżdżają autokarami i mikrobusami, wysiadają na Midan al-Husajn i wchodzą w kręte uliczki, gdzie… natychmiast się gubią.
Szari‘al-Muski to znana kairska ulica wyznaczona w I połowie XIX w. począwszy od ogrodów Ezbekija. Jej kontynuacją jest szari4 Gohar al-Qaid.
To niemal europejska arteria ze sklepami, które utraciły już swój orientalny charakter, nadal jednak panuje tutaj wschodni hałas, tłok i zgiełk. To wspaniałe przejście od niemal europejskich ulic śródmieścia do orientalnych suków z susi, roznosicielami słodkiej wody z lukrecją i ludzi z wózkami z towarem.
Meczet al-Husajna (1792) jest bardzo ważny dla muzułmanów.
W czasie uroczystości modlą się tu egipscy dostojnicy i prezydent.
Budowlę z wysokim smukłym minaretem wzniesiono na miejscu wcześniejszego meczetu ku czci wnuka Proroka, zabitego w Iraku w 680 r. w bitwie pod Karbalą przez Umajjadów. Największą świętością jest głowa islamskiego męczennika spod Karbali, czczonego przez szyitów.
Chan al-Chalili to najbardziej znany turecki bazar doby osmańskiej. Swoją nazwę wziął od wielkiego karawanseraju (khan), zbudowanego w 1382 r. przez emira Djaharaksa al-Chalili (Garkasa al-Chalili), koniuszego sułtana Barquqa, w centrum fatymidzkiego miasta (szari‘ Siqqa Khan al-Chalili i Siqqa al-Badestan), nieopodal fatymidzkiego zamku. Tym sposobem w okolicach al-Muski rozrósł się wielki ośrodek handlowy, gdzie spotykali się obcy kupcy, a władcom łatwiej było rozciągnąć nad nimi kontrolę. Na suku kupcy sprzedawali towar, grupując się w poszczególne branże. Do dziś większość rzemieślników trzyma się razem. Złotnicy, jubilerzy i sklepy z antykami skupiają się przy najstarszych uliczkach, gdzie zachowały się łuki bram i mury z czasów późnych mameluków (bramy sułtana al-Ghuriego, początek XVI w.).
Na południe od Muski, przy szari‘ al-Muizz działa Suq al-Attarin – Suk Przypraw. Na rogu stoi medresa-meczet sułtana al-Aszrafa Barsbeja. Ten mamelucki król niewolników pochodzący z Kaukazu władał Egiptem przez 16 lat, przynosząc krajowi stabilizację i pomyślny rozwój. Dochody czerpał z nałożonego cła na handel przyprawami, co pozwoliło mu zgromadzić środki na opanowanie Cypru w 1426 r., wydartego Lusignanom, potomkom jerozolimskich królów. Władca wybudował w 1425 r. meczet, którego kwiatowe dekoracje krenelażowe ozdabiają dach, a zdobna kopuła przyciąga wzrok. Ściany kompleksu (meczet z medresą i sabil-kuttabem — szkoła z fontanną) oraz mauzoleum w biało-czerwone pasy stały się typowe dla architektury późnego okresu mameluckiego. Po drugiej stronie ulicy stoi sabil Ahmeda Paszy z XVII w. Po przeciwnej stronie szari‘ al-Muizz i wzdłuż Muski skupiają się sklepiki z perfumami (Suq as-Sudan), pełne wszelakich zapachów.
Kair muzułmański
Po podboju Egiptu Arabowie założyli nowe miasto, al-Fustat, dziś w południowej części stolicy. Kolejne dynastie wznosiły swoje dzielnice na północny wschód od tego miejsca, a Saladyn wybudował na wzgórzu cytadelę (el-Qalaa). Epoka mameluków zaznaczyła się w panoramie stolicy wieloma strzelistymi minaretami meczetów.
Kair muzułmański został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Plątanina uliczek, zgiełk i orientalny pośpiech, niesamowita mieszanina zapachów i widoków, ludzie – wszystko to porywa zachodniego turystę, a chwilami nawet nieco przeraża.