Samolot jest najszybszym środkiem lokomocji, który pozwala się dostać do głównych ośrodków turystycznych (lotniska w Kairze, Aleksandrii, Luksorze, Asuanie, Hurghadzie, Szarm asz-Szajch, Tabie, Świętej Katarzynie, Borg al-Arab, Asjut). Autobusy międzymiastowe i pociągi są tanie. W miastach taksówki i mikrobusy pozwalają na łatwe przemieszczanie się z miejsca na miejsce, a w Kairze działa metro.
Pociąg
Pociągi sprawdzają się na długich trasach – np. Kair-Luksor, Kair-Asuan czy Asuan-Kair. Kursują klimatyzowane wagony I i II klasy z pulmanowskimi siedzeniami, a w specjalnych składach są bardzo drogie wagony sypialne, którymi mogą jeździć tylko turyści (wagons-lits). Zazwyczaj biura podróży wykupują dla grup zorganizowanych bilety w I klasie. Lokalne pociągi nie mają klimatyzacji i poruszają się w ślimaczym tempie. Ze względu na bezpieczeństwo turyści mogą jeździć jedynie wyznaczonymi składami i bywa, że pracownicy kolei nie chcą sprzedawać im innych biletów. Legitymacja ISIC upoważnia do 30-procentowej zniżki (prócz wagonów sypialnych).
Autobus
Autobusy to zdecydowanie najszybszy i najtańszy sposób podróżowania, a do tego docierają tam, gdzie nie jeżdżą pociągi. Takie rozwiązanie ma jednak jedną wadę: w pojeździe nie powinno podróżować więcej niż czterech obcokrajowców, inaczej policja może ich zmusić do podróży taksówką w konwoju.
W Egipcie działają trzy linie przewozowe, z głównymi siedzibami w Kairze. Upper Egypt Bus Company obsługuje Dolinę Nilu i oazę Fajum, oazy wewnętrzne i wybrzeże Morza Czerwonego. Na północy kursują autobusy East Delta Bus Company, a w Aleksandrii i na północnym wybrzeżu – West Delta Bud Company. Pojazdy z klimatyzacją jeżdżą na głównych liniach, a bez klimatyzacji na mniej ważnych. Między Kairem a Aleksandrią, Szarm asz-Szajch i Hurghadą można się przejechać luksusowym autokarem (barek, wideo, w.c.) firmy Superjet.
Warto wiedzieć, że właściwie nie ma przedsprzedaży biletów, jedynie w przypadku pojazdów dalekobieżnych można wykupić bilet z jednodniowym wyprzedzeniem. W lokalnych autobusach nie ma rezerwacji miejsc: kto pierwszy, ten lepszy.
Taksówki
Jak na razie taksówkami wieloosobowymi (busikami) nie wolno jeździć cudzoziemcom.
W Kairze taksówki czarno-białe, a w Aleksandrii czarno-żółte niekiedy dobierają pasażerów po drodze. Kierowcy rzadko włączają taksometry, więc zawczasu lepiej się zorientować, ile wyniesie rachunek, ale zwykle nie trzeba się targować, bo sumy nie są wysokie. Należy zwrócić uwagę na nieco większe taksówki specjalne, których kierowcy żądają niebotycznych sum za podwiezienie (często zamawiają je recepcje hotelowe): tu od razu trzeba zapytać o cenę i trochę się potargować.
Samolot
Ceny na liniach wewnętrznych nie są zbyt wysokie i osoby, które na to stać, powinny dla wygody wybrać samolot. Linie EgyptAir (tel.02/24830888, www.egyptair.com) są zdecydowanym monopolistą, więc nie można liczyć na żadną zniżkę.
Samochód, motocykl, rower, autostop
Tylko osoby o stalowych nerwach i świetni kierowcy powinni poruszać się samochodem po Egipcie.
Jeśli chce się dojechać w miarę szybko do konkretnych miejsc, można wypożyczyć samochód: z kierowcą lub bez. Pomoże w tym lokalne biuro MisrTravel. Przed odebraniem pojazdu należy przejrzeć dokładnie dokumenty (również to, co małym druczkiem), a także sprawdzić wyposażenie zapasowe. Konieczne będzie wykupienie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. W razie wypadku należy zatrzymać protokół sporządzony przez policję i lekarza, bo przyda się przy staraniach o odszkodowanie.
Turyści często wypożyczają rower albo motocykl, którymi poruszają się po rozległym terenie (np. Teby Zachodnie). Jazda jednośladem zatłoczoną szosą nie jest dobrym pomysłem.
Bezpieczeństwo i policja
Osoby, które po raz pierwszy przyjeżdżają do Egiptu, zadziwia liczba policjantów – to rezultat kłopotów z terrorystami, a jednocześnie, co tu ukrywać, sposób na zmniejszenie bezrobocia. Praca w policji i wojsku jest dobrze płatna, a ilość etatów nie maleje, a rośnie.
Policja miejska zajmuje się zwalczaniem przestępczości, a w małych ośrodkach utrzymuje ład i porządek. Funkcjonariusze noszą mundury khaki (zimą) lub jasnobrązowe/białe (latem); są one podobne do mundurów policji drogowej (paski na mankietach). Jeśli turysta ma jakieś problemy, powinien się zgłosić do policji turystycznej. Policjanci noszą mundury w kolorze khaki z charakterystyczną przepaską na ramieniu i napisem „Tourist Police”. Oficerowie w zimie zakładają czarne mundury, a latem białe. Znają języki obce (najczęściej angielski), a ich zadaniem jest pomoc turystom. Jeśli można wybierać między dwoma policjantami, to lepiej zwrócić się do osoby starszej wiekiem. Służba bezpieczeństwa jest odziana w czarne mundury i nosi kałasznikowy. Ochrania banki, hotele, ambasady i główne drogi. Policja rzeczna pilnuje statków i feluk pływających między Luksorem a Asuanem. Na każdym statku wycieczkowym jest co najmniej dwóch takich policjantów uzbrojonych w kałasznikowy.
Spotkanie z wywiadem wojskowym czeka jedynie nielicznych turystów, wybierających się do odległych rejonów Pustyni Zachodniej i na południe od Marsa Allam, gdzie jest potrzebne specjalne zezwolenie. Biura wywiadu znajdują się w Marsa Matruh i w oazach. Na Synaju funkcjonariusze stacjonują w Dahabie, Nuwajbie, Na’ama Bay i Szarm asz-Szajch. Wszystkie służby mają tajnych agentów, którzy krążą po ulicach przebrani za sprzedawców czy chłopów (tzw. policja wgalabijach).